 |
| foto Sead Jasavić |
Nalazi se u samom centru plavske čaršije. Radili su je čuveni neimari iz Debra. Kamen za džamiju donešen je iz velike daljine. Ova džamija je jedinstvena po svojoj gradnji na našem području. Ta specifičnost se ogleda u umjetničkom oblikovanju, tј. klesanju kamena, kao i vezivanju kamena pomoću žlijeba, što je do tada bio slučaj samo sa obrađivanjem drveta. Kamen je sa žlijebom bio vezan sa olovom tako da je ovaj objekat činio salivenim. Od istog materijala i na istom principu bila je sagrađena i vitka munara. Pretpostavlja se da je s malterom miješana smješa od jaja, što je objektu davalo veliku čvrstinu. Zidovi džamije, kako vanjski tako i unutrašnji, krasili su uklesani ajeti na arapskom jeziku, kao i jedinstvene arabeske.
 |
| foto Sead Jasavić |
Godine 1927. munare je srušeno, džamija je oduzeta i pretvorena u školu. Ovo je odlučeno na sjednici školskog odbora 9. aprila 1927. godine, pa je i krov porušen. Sa zidova džamije su uklonjeni natpisi na аrapskom jeziku, promijenjeni su svi prozori, vrata, pregrađen je unutrašnji dio džamije tako da su umjesto mihraba, minbera i ćursa паргаvljene zatvorske ćelije i kancelarije.Tom prilikom su na dva ugla bila stavljena i dva krsta na krovu. Aktom Vrhovnog starješinstva Islamske zajednice br. 893 od 27. VII 1933. Godine, traženo je od Ministarstva prosvjete da se džamija vrati Islamskoj zajednici, a ovi koji su stavili krstove da se kazne.[1] Služila je kao škola i poslije Drugog svjetskog rata.
|
|
| foto Sead Jasavić |
NASLJEĐE PLAVSKO-GUSINJSKOGA KRAJA“ Halil R. Markišić str. 64.
